Ο προϋπολογισμός του 2026 της διοίκησης Μαμάκου ενσωματώνει τη λειτουργία ενός αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου μέσα στο οποίο διοικούνται οι δήμοι, το οποίο διαμορφώθηκε από διαδοχικές κυβερνήσεις, (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, κ.α.) και με το οποίο συμφωνεί και η δημοτική παράταξη των ΠΑΣΟΚ/ΣΥΡΙΖΑ κ.α.

Η μόνη απάντηση η λαϊκή οργάνωση και διεκδίκηση να μην πληρώσει ο λαός την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ που υλοποιεί και η διοίκηση Μαμάκου.

Τα έργα δεν προγραμματίζονται με βάση τις λαϊκές ανάγκες, αλλά με γνώμονα την ανταποδοτικότητα. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ανάπτυξη για ποιον; Η πολιτική που συνεχίζει και η διοίκηση της ΝΔ είναι να αναλαμβάνει την ευθύνη για να προχωρήσουν στρατηγικές επιλογές που ευνοούν μια ανάπτυξη κομμένη και ραμμένη στην εξασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Η διοίκηση Μαμάκου ακολουθεί στις ίδιες ράγες με την προηγούμενη του Καλογιάννη απλώς με διαφορετικό αφήγημα. Δηλαδή μια πόλη τουριστικό προορισμό Σαββατοκύριακου, συνεδριακού, θρησκευτικού και ιατρικού τουρισμού.  Γι’ αυτό και οι σύμβουλοι της Συμπαράταξης ψήφισαν ΛΕΥΚΟ στην Δημοτική Επιτροπή.

Με την δήλωση του κυβερνητικού Δημάρχου κατά τον κυριολεκτικό και μεταφορικό εναγκαλισμό του με στελέχη της Κυβέρνησης και του ΥΠΕΘΑ για «αγαστή συνεργασία» και «πολυεπίπεδη, γεωστρατηγική αναβάθμιση της Λάρισας, στο πλαίσιο του συνολικότερου κυβερνητικού σχεδιασμού για τις Ένοπλες Δυνάμεις»  καταρρέει παταγωδώς το  αφήγημα πως ο Δήμος δήθεν δεν σχετίζεται και δεν ασκεί εξωτερική πολιτική. Αφήγημα και  επιχείρημα ούτως ή άλλως φαιδρό και απλοϊκό που εκτοξεύεται επανειλημμένα όμως απέναντι στους συμβούλους της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ κατά τις επανειλημμένες συζητήσεις και παρεμβάσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο   για τα  πολύ σοβαρά θέματα εμπλοκής της πόλης, για την ενισχυόμενη και επικίνδυνη  παρουσία του ΝΑΤΟϊκού στοιχείου, για το ζήτημα γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού σε μια επιχείρηση που και η πόλη μας ντροπιαστικά αξιοποιείται.

Ως ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΑΡΙΣΑΣ έχουμε σαφή θέση επί της αρχής όσον αφορά την εμποροπανήγυρη-παζάρι. Πρόκειται για έναν θεσμό αναχρονιστικό και παρωχημένο χωρίς καμία αναβάθμιση όλα τα τελευταία χρόνια ή με χαρακτηριστικά τα οποία να μας βρίσκουν σύμφωνους. Επιπλέον, ούτε  ανταποκρίνεται ούτε καλύπτει κάποια κοινωνική ανάγκη, διότι δεν πρόκειται ούτε για την ζωοπανήγυρη  προ εκατό ετών ούτε για την εμποροπανήγυρη όπως αυτή υπήρχε πριν από μισό και πλέον αιώνα που μπορεί να έδινε τη δυνατότητα για κάποια μαζική αγορά εκ μέρους λαϊκών στρωμάτων σε κάποιες χαμηλότερες τιμές.