Λιγότερο από δύο εβδομάδες απομένουν πλέον μέχρι να προσέλθουμε στις κάλπες των εκλογών για την τοπική διοίκηση και την ευρωβουλή και αυτό που έχει αξία τώρα είναι να ξεκαθαρίσουμε για τι πράγμα ψηφίζουμε και με ποιο κριτήριο θα ψηφίσουμε.

Φυσικά, το κριτήριο είναι ένα. Το κριτήριο είναι ενιαίο, γιατί ενιαίο είναι και το μοντέλο διακυβέρνησης όλων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας​.

Ποιο είναι αυτό το μοντέλο; Ευρωκοινοβούλιο – Εθνική Κυβέρνηση – Περιφέρεια – Δήμος.
Δηλαδή, οι στρατηγικές αποφάσεις για κάθε κράτος μέλος -και για το σύνολό τους- παίρνονται στην ΕΕ. Κατόπιν, η Κυβέρνηση (το τοπικό κοινοβούλιο) του κράτους-μέλους νομιμοποιεί, ψηφίζοντας τους απαραίτητους νόμους, και υλοποιεί αυτές τις αποφάσεις (κατευθύνσεις, οδηγίες κλπ), μέσω του κεντρικού κρατικού μηχανισμού. Μεγάλο όμως μέρος της κεντρικής πολιτικής εξειδικεύεται από τις Περιφέρειες και υλοποιείται από τους Δήμους.

Άρα, το κριτήριο με το οποίο θα πάμε στις κάλπες, τόσο σε αυτές όσο και στις επερχόμενες
βουλευτικές εκλογές, είναι ένα και μοναδικό. Αντικειμενικά, το δίλημμα είναι ένα: ή θα είσαι με την ναζιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τις πολυεθνικές ή απέναντι σε όλους αυτούς.

Είμαστε, λοιπόν, διατεθειμένοι να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο που κατάντησε τον ελληνικό λαό (και όλους τους λαούς) σκλάβους και τη χώρα αποικία χρέους ή θα εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία που μας δίνετε για να στείλουμε το δικό μας μήνυμα;

Το μήνυμα οτι αυτή η πολιτική, που εξαθλιώνει τους λαούς για να ζουν μια χούφτα “σκαφάτοι” στη χλιδή, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η πολιτική αυτή που καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον, μέσω της υπερεκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, όχι μόνο αδιαφορεί για τις συνέπειες αυτής της καταστροφής, όπως π.χ. η ερημοποίηση καλλιεργήσιμων εκτάσεων, η μόλυνση του αέρα, της θάλασσας και του υδροφόρου ορίζοντα, η κλιματική αλλαγή αλλά χυδαία μετατρέπει ακόμα και αυτό το πρόβλημα σε εμπορική συναλλαγή (Χρηματιστήριο Ρύπων) και, επιπλέον, σπέρνει πολέμους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη για την εκμετάλλευση φυσικών πόρων, πηγών ενέργειας και νέων διηπειρωτικών εμπορικών “δρόμων” προς όφελος λίγων ιδιωτικών εταιρειών.

Σε αυτές τις εκλογές μπορούμε να στείλουμε το μήνυμα ότι -πλέον- ξέρουμε καλά πως, πίσω από τις σκηνοθετημένες κοκορομαχίες για να έχουν τα κανάλια υλικό για αστεία βίντεο σε ψυχαγωγικές εκπομπές, κρύβεται μια ξεκάθαρη σύμπλευση στην ίδια ρότα. Τη ρότα του Ευρωμονόδρομου, του καπιταλισμού, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της σκλαβιάς της μισθωτής εργασίας και των εμπορευματικών σχέσεων.

Σε αυτές τις εκλογές δεν θα διαλέξουμε “αντιπροσώπους” με ρουσφετολογικά εκατέρωθεν
κριτήρια. Δεν θα διαλέξουμε “αντιπροσώπους” με κριτήριο αν είναι ικανοί να ψάχνουν για λακκούβες στο οδόστρωμα, να αλλάζουν εγκαίρως τις καμένες λάμπες ή να κόβουν εγκαίρως τα χόρτα στους δημόσιους χώρους. Δεν υποβαθμίζω τη σημασία αυτών των “υπηρεσιών”, αντιθέτως την αναδεικνύω, διότι δεν είναι θέμα προσωπικών ικανοτήτων του Α ή Β εκλεγμένου συμβούλου το αν θα γίνουν σωστά αυτές οι δουλειές (χωρίς να αποκλείεται βεβαίως και αυτή η περίπτωση) αλλά είναι θέμα κεντρικής πολιτικής που λέει ότι, αν θες υπηρεσίες πρέπει να πληρώσεις.

Σε αυτές τι εκλογές θα εκλέξουμε Δημοτικούς και Κοινοτικούς Συμβούλους που θα σταθούν στο πλευρό των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και των πολύ μικρών επιχειρηματιών, των μικρών αγροτών, των ανέργων. Θα εκλέξουμε Δημοτική Αρχή που θα επιβάλει δημοτικά τέλη με εισοδηματικά κριτήρια, ανακουφίζοντας τους πολίτες που το έχουν πραγματικά ανάγκη, θα καταργήσει τα χαράτσια όπως αυτό της ελεγχόμενης στάθμευσης, θα παγώσει κατασχέσεις και πλειστηριασμούς για μικρά χρέη στο Δήμο, θα μετατρέψει σε συμβολική τη συμμετοχή των δημοτών σε ανταποδοτικές υπηρεσίες Πολιτισμού και Αθλητισμού. Δημοτική Αρχή που θα επιβάλει αυξημένα τέλη καθαριότητας, ύδρευσης και αποχέτευσης, για τις τράπεζες, τα ξενοδοχεία 4 και 5 αστέρων, τις αλυσίδες εμπορικών, τις πολυεθνικές, τις μεγάλες αλυσίδες καφέ και εστιατορίων. Θα αυξήσει το φόρο ηλεκτροδοτούμενων χώρων στους μεγάλους εμπορικούς και βιομηχανικούς χώρους και θα επιβάλλει στους μεγαλοεπιχειρηματίες να πληρώσουν αυτά που χρωστάνε στο Δήμο (και είναι πολλά), απαλλάσσοντας ταυτόχρονα τους άνεργους και τους χαμηλόμισθους.

Όλα αυτά δεν είναι απλά προεκλογικές υποσχέσεις. Έχουμε την εμπειρία από την Πάτρα​,
την ​Ικαρία​, την ​Καισαριανή​ ,​ ​ το ​Χαϊδάρι ​και την​ Πετρούπολη​, τους πέντε Δήμους όπου
η ​Λαϊκή Συσπείρωση​ έχει εκλεγεί στην διοίκησή τους και ασκεί φιλολαϊκή πολιτική,
αντιπολιτευόμενη με κάθε δυνατό μέσο στην κεντρική εξουσία.

Θα εκλέξουμε, επίσης, και ευρωβουλευτές που θα αποκαλύπτουν, θα προειδοποιούν τους έλληνες και όλους τους ευρωπαίους πολίτες για τα σχέδια που επεξεργάζονται οι νεκροθάφτες των λαών και θα καταψηφίζουν τους νόμους, τις κατευθύνσεις και τις οδηγίες τους.

Φυσικά, αυτούς τους ανθρώπους θα τους βρούμε μόνο ​στα ψηφοδέλτια με το κόκκινο
γαρύφαλλο, τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης και ​στα ψηφοδέλτια με το σφυροδρέπανο​, τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.

ΥΓ:​ ​ Κλείνοντας. θα ήθελα να απευθύνω ένα μήνυμα σε όσους συμπολίτες σκέφτονται ή πιστεύουν ότι η αποχή από την εκλογική διαδικασία είναι η καλύτερη αντίδραση, μέσα από τα λόγια ενός παλιού επαναστάτη:

« ​ Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή.

…

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ​ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».

Αντόνιο Γκράμσι – 11 Φεβρουαρίου 1917